tanrılar senfonisi.

insan, en büyük günahı tanrıyı sevmeye başladığı gün işlemişti.
o gün, insan kendini yaratmış,
kendini sevmiş, kendini yüceltmişti.

tanrı, her şeyi yarattıkça insan bir şeyleri yok etti.
tanrı durdu, insan durmadı.
tanrı sustu, insan susmadı.
insan kendini sevdikçe, tanrı büyüdü.
tanrı büyüdükçe insan durdurulamaz oldu.
insan bir gün dayanamadı; durdu!
yüreğini kaplayan koyu katranın ağırlığını kaldıramadı insan!
ve insan tanrıya yalvardı!
insan tanrıya yalvardıkça vicdan boy gösterdi.
vicdan tanrıyla bir oldu, insanla savaştı.
insan haykırdı, tanrı duymadı.
vicdan haykırdı, insan duydu.
tanrı haykırdı, insan susmadı.

öyle bir dünya oldu,
kimse kimseyi duymadı, durduramadı.
vicdanlar suçları görünmez yaptı.
ağlayışlar yükseldi, sessizlik kayboldu.
sonsuz ve acı bir uğultu kaldı kulaklarda..